Samenstelling

Samenstelling

Advies

De EMA heeft de marktregistratie van tafasitamab voorwaardelijk goedgekeurd om het versneld beschikbaar te maken; aanvullend bewijs over de baten van dit geneesmiddel wordt afgewacht.

Zie voor de behandeling van diffuus grootcellig B-cellymfoom de geldende DLBCL-behandelrichtlijn op hovon.nl.

• ZIN-rapport 2023 tafasitamab Minjuvi® icm lenalidomide bij behandeling van volwassen patienten met R/R DBLCL die niet in aanmerking komen voor ASCT

Advies

Voor multipel myeloom (MM) staat op hovon.nl de geldende behandelrichtlijn.

Indicaties

Recidiverend of refractair diffuus grootcellig B-cellymfoom (DLBCL) die niet in aanmerking komt voor autologe stamceltransplantatie (ASCT), in combinatie met lenalidomide.

Indicaties

Multipel myeloom

• Refractair multipel myeloom (MM), in combinatie met pomalidomide en dexamethason, bij volwassenen die minstens twee eerdere behandelingen kregen (met o.a. lenalidomide en een proteasoomremmer) én aangetoonde ziekteprogressie hadden tijdens de laatste behandeling;
• Multipel myeloom, in combinatie met carfilzomib en dexamethason, bij volwassenen met minstens één eerdere behandeling.

Doseringen

Geef premedicatie 30 minuten tot 2 uur voorafgaand aan tafasitamab, om de kans op infusiegerelateerde reacties te verkleinen. Als tijdens de eerste 3 infusies geen infusiegerelateerde reacties optreden, is premedicatie optioneel voor de volgende infusies. De aanbevolen premedicatie bestaat uit een antipyreticum (bv. paracetamol), een antihistaminicum, een H₂-antagonist (bv. cimetidine) en/of een glucocorticoïd (bv. methylprednisolon).

Verminderde nierfunctie: er is geen dosisaanpassing nodig bij een milde of matig verminderde nierfunctie. Over toepassing bij een ernstig verminderde nierfunctie kan geen aanbeveling worden gedaan, vanwege een gebrek aan gegevens.

Verminderde leverfunctie: er is geen dosisaanpassing nodig bij een milde verminderde leverfunctie. Over toepassing bij een matig of ernstig verminderde leverfunctie kan geen aanbeveling worden gedaan, vanwege een gebrek aan gegevens.

Ernstige bijwerkingen: zie voor dosisaanpassingen en richtlijnen voor onderbreking of staken van de behandeling bij (ernstige) bijwerkingen (o.a. infusiegerelateerde reacties en beenmergdepressie) de officiële productinformatie CBG/EMA (rubriek 4.2, tabel 1 en rubriek 4.4).

Toediening: dien uitsluitend toe als intraveneuze infusie. Start met een snelheid van 70 ml per uur gedurende 30 min. Verhoog vervolgens de snelheid zodat de eerste infusie binnen 2,5 uur wordt toegediend. Alle volgende infusies binnen 1,5 tot 2 uur toedienen. Dien geen andere geneesmiddelen toe via dezelfde infusielijn.

Doseringen

Vanwege de kans op infusiegerelateerde bijwerkingen premedicatie geven. Geef 15–60 min vóór elke toediening met isatuximab: dexamethason 40 mg oraal of i.v. (bij ouderen ≥ 75 jaar: dexamethason 20 mg oraal en i.v.) in combinatie met pomalidomide, óf dexamethason 20 mg (i.v. op de dagen van de infusies en oraal op de andere dagen) in combinatie met carfilzomib. Geef daarnaast paracetamol 650–1000 mg oraal (of equivalent); difenhydramine 25 mg tot 50 mg i.v. of oraal (of equivalent), de intraveneuze route heeft de voorkeur voor ten minste de eerste 4 toedieningen. Heroverweeg de noodzaak van premedicatie bij patiënten die in de eerste 4 toedieningen geen infusiereactie ondervinden.

In verband met het mogelijk optreden van het tumorlysissyndroom bij hoge tumorlast vóór en tijdens de behandeling maatregelen nemen ter preventie van uraatnefropathie zoals een adequate hydratie, alkaliseren van de urine en zonodig toedienen van allopurinol of rasburicase.

Overweeg het gebruik van koloniestimulerende factoren (zoals. G-CSF) om de kans op (ernstige) neutropenie te verkleinen. Stel bij graad 4 neutropenie de toediening van isatuximab uit tot het aantal neutrofielen ≥ 1,0 × 10⁹/l is.

Overweeg antibacteriële en antivirale profylaxe (zoals herpes zoster profylaxe) tijdens de behandeling.

Gestoorde nierfunctie: de dosering hoeft niet te worden aangepast.

Gestoorde leverfunctie: de dosering hoeft niet te worden aangepast.

Gemiste dosis: de dosis zo snel mogelijk inhalen en het behandelschema aanpassen, met behoud van het behandelinterval.

(Ernstige) bijwerkingen: dosisverlaging wordt niet aanbevolen; bij optreden van infusiegerelateerde reacties dient niet de dosis maar de toediening te worden aangepast, zie ook Toedieningsinformatie.

Toediening: de infusiesnelheid en/of het verdunningsvolume zijn verschillend voor de eerste, tweede en daaropvolgende infusies en verder afhankelijk van het wel of niet optreden van infusiegerelateerde reacties; zie hiervoor de officiële productinformatie CBG/EMA (tabel 2, rubriek 4.2).

Bijwerkingen

Zeer vaak (> 10%): infecties (bacterieel, viraal, schimmel, incl. opportunistische infecties met fatale afloop). (Febriele) neutropenie, trombocytopenie, anemie, leukopenie. Hypokaliëmie, verminderde eetlust. Dyspneu, hoest. Diarree, obstipatie, braken, misselijkheid, buikpijn. Huiduitslag. Rugpijn, spierspasmen. Asthenie, malaise, vermoeidheid, perifeer oedeem, koorts.

Vaak (1-10%): (neutropene) sepsis. Basaalcelcarcinoom. Lymfopenie. Hypogammaglobulinemie. Hypocalciëmie, hypomagnesiëmie. Hoofdpijn, paresthesie, dysgeusie. Verergering van COPD, neusverstopping. Hyperbilirubinemie, stijging ASAT, ALAT en γGT. Jeuk, alopecia, erytheem, hyperhidrose. Artralgie, pijn in ledematen, spierpijn. Stijging creatininespiegel in bloed. Mucositis. Gewichtsverlies. Stijging CRP. Infusiegerelateerde reactie.

• Informatie van Lareb over dit middel
• Meldformulier bijwerkingen

Bijwerkingen

In combinatie met pomalidomide en dexamethason

Zeer vaak (> 10%): pneumonie (waaronder atypische pneumonie, bronchopulmonaire aspergillose, Haemophilus-pneumonie, influenza-pneumonie, pneumokokkenpneumonie, streptokokkenpneumonie, virale pneumonie, Candida-pneumonie, bacteriële pneumonie en Pneumocystis jiroveci-pneumonie), bovensteluchtweginfectie, bronchitis. Neutropenie, trombocytopenie. Dyspneu. Misselijkheid, braken, diarree. Verminderde eetlust. Infusiegerelateerde reacties

Vaak (1-10%): herpes zoster virusinfectie. Plaveiselcelcarcinoom van de huid en andere solide tumoren. Atriumfibrilleren. Gewichtsverlies. Febriele neutropenie, anemie.

Soms (0,1-1%): anafylactische reactie, hematologische maligniteit.

Verder is gemeld: tumorlysissyndroom. Lymfopenie.

In combinatie met carfilzomib en dexamethason

Zeer vaak (> 10%): pneumonie (waaronder atypische pneumonie, bronchopulmonaire aspergillose, Haemophilus-pneumonie, influenza-pneumonie, pneumokokkenpneumonie, streptokokkenpneumonie, virale pneumonie, Candida-pneumonie, bacteriële pneumonie en Pneumocystis Jiroveci-pneumonie), bovensteluchtweginfectie, bronchitis. Hypertensie. Dyspneu. Hoesten. Diarree, braken. Vermoeidheid. Infusiegerelateerde reactie.

Vaak (1-10%): herpes zoster virusinfectie. Plaveiselcelcarcinoom van de huid en andere solide tumoren. Hartfalen. Neutropenie, anemie, trombocytopenie.

Soms (0,1-1%): anafylactische reactie.

Verder is gemeld: tumorlysissyndroom. Lymfopenie.

• Informatie van Lareb over dit middel
• Meldformulier bijwerkingen

Interacties

Er is geen onderzoek verricht naar interacties met tafasitamab.

Vaccinatie met levende vaccins wordt ontraden bij gelijktijdig met behandeling met tafasitamab.

Interacties

Van isatuximab zijn geen geneesmiddelinteracties bekend. Doorgaans hebben monoklonale antilichamen geen groot potentieel voor geneesmiddelinteracties, omdat zij geen direct effect hebben op CYP-enzymen en geen substraten zijn van renale of hepatische transporters.

Zwangerschap

Teratogenese: bij mens en dier, geen gegevens. Van IgG is bekend dat het de placenta passeert.

Farmacologisch effect: tafasitamab kan leiden tot depletie van foetale B-cellen.

Advies: Gebruik ontraden. In geval van blootstelling tijdens de zwangerschap de pasgeborene controleren op B-cel-depletie. Stel vaccinaties met levend virus-vaccin uit totdat de B-celaantallen van de baby zijn hersteld.

Overig: een vruchtbare vrouw dient adequate anticonceptieve maatregelen te nemen gedurende én tot ten minste 3 maanden na de therapie.

Zwangerschap

Humaan IgG1 passeert in geleidelijk toenemende mate tijdens het 2^e en 3^e trimester de placenta.

Teratogenese: Zowel bij de mens als bij dieren onbekend. Monoklonale antilichamen hebben een relatief lange eliminatiehalfwaardetijd en kunnen nog enkele maanden aanwezig zijn in het bloed van het kind. Nadelige effecten zijn niet uitgesloten.

Advies: Gebruik tijdens de zwangerschap ontraden.

Overig: Een vruchtbare vrouw dient adequate anticonceptieve maatregelen te nemen gedurende én tot ten minste 5 maanden na de therapie.

Lactatie

Overgang in de moedermelk: Onbekend. Van IgG is bekend dat het wordt uitgescheiden in de moedermelk. Een risico voor de zuigeling kan niet worden uitgesloten.

Advies: Het geven van borstvoeding ontraden tijdens en gedurende ten minste 3 maanden na de therapie.

Lactatie

Overgang in de moedermelk: Onbekend. Eventueel via de moedermelk ingenomen antilichamen worden waarschijnlijk in het maag-darmkanaal van de pasgeborene geïnactiveerd; antilichamen worden oraal niet geabsorbeerd.

Advies: Desondanks ontraadt de fabrikant het geven van borstvoeding de eerste paar dagen na de geboorte.

Contra-indicaties

Er zijn geen klinische relevante contra-indicaties bekend.

Contra-indicaties

Er zijn van dit middel geen relevante contra-indicaties bekend.

Waarschuwingen en voorzorgen

Infusiegerelateerde reacties: kunnen optreden, met name tijdens de eerste infusie. Controleer hier zorgvuldig op. Adviseer de patiënt om contact op te nemen bij symptomen zoals koorts, koude rillingen, huiduitslag of ademhalingsproblemen binnen 24 uur na de infusie. Geef premedicatie bij start van de behandeling. Onderbreek of staak tafasitamab, afhankelijk van de ernst van de infusiegerelateerde reactie, en start een passende behandeling. Nadat de klachten zijn verdwenen of verminderd tot graad 1 de behandeling hervatten met een lagere infusiesnelheid.

Vanwege het optreden van (zeer) ernstige beenmergdepressie (met neutropenie, trombocytopenie en/of anemie) het volledige bloedbeeld voorafgaand aan elke behandelcyclus en tijdens de gehele behandeling controleren. Afhankelijk van de ernst van beenmergdepressie tafasitamab onderbreken.

Vanwege de kans op fatale en ernstige infecties, waaronder opportunistische, tafasitamab alleen toedienen als een eventuele actieve infectie op de juiste wijze behandeld en goed onder controle is. Bij een voorgeschiedenis van terugkerende of chronische infecties de patiënt extra nauwlettend controleren. Adviseer de patiënt om contact op te nemen bij koorts of andere tekenen van infectie, zoals koude rillingen, hoesten of pijn bij het plassen.

Progressieve multifocale leuko-encefalopathie (PML) is gemeld tijdens combinatietherapie met tafasitamab. Controleer de patiënt op nieuwe of toenemende neurologische symptomen of tekenen die op PML kunnen wijzen (o.a. gewijzigde mentale toestand, geheugenverlies, spraakbeperking, motorische deficiëntie (hemiparese of monoparese), ataxie in ledematen, gangataxie, en visuele symptomen zoals hemianopsie en diplopie). Bij een vermoeden van PML de behandeling onmiddellijk onderbreken. Bij bevestiging van PML de behandeling definitief staken.

In verband met het mogelijk optreden van het tumorlysissyndroom, bij hoge tumorlast vóór en tijdens de behandeling maatregelen nemen ter preventie van uraatnefropathie, zoals een adequate hydratie, alkaliseren van de urine en zo nodig toedienen van allopurinol of rasburicase.

Onderzoeksgegevens: de werkzaamheid en veiligheid zijn niet vastgesteld bij kinderen < 18 jaar.

Waarschuwingen en voorzorgen

Infusiegerelateerde reacties (IRR's) komen bij ca. 38–46% van de patiënten voor. Vrijwel alle IRR's begonnen tijdens de eerste infusie en verdwenen grotendeels op dezelfde dag. De meest voorkomende symptomen zijn dyspneu, hoesten, koude rillingen en nausea. De meest voorkomende ernstige symptomen zijn o.a. hypertensie en dyspneu. Maar ook anafylactische reactie is gemeld. Zie voor preventieve medicatie voor deze reacties de rubriek Dosering. Controleer regelmatig de vitale functies tijdens de gehele infusie. Onderbreek, indien nodig, de infusie. Staak de behandeling definitief bij blijvende, recidiverende of ernstige (waarvoor ziekenhuisopname nodig is) klachten.

Controleer het volledige bloedbeeld regelmatig tijdens de behandeling en controleer bij neutropenie op tekenen van infectie. Overweeg toediening van isatuximab uit te stellen of koloniestimulerende factoren (zoals G-CSF) toe te dienen. Dosisverlaging van isatuximab wordt niet aanbevolen. Neutropenie (graad 3–4) is bij de combinatie met pomalidomide bij ca. 85% van de patiënten gemeld als laboratoriumafwijking en bij ca. 45% van de patiënten als neutropenische complicatie. Bij de combinatie met carfilzomib waren deze percentages lager, namelijk respectievelijk ca. 19% en 4%.

Controleer zorgvuldig op tekenen van infectie. Overweeg antibacteriële en antivirale profylaxe tijdens de behandeling.

Beoordeel vóór en tijdens de behandeling zorgvuldig op tweede primaire maligniteiten (SPM's). Bij ca. 4% van de patiënten die behandeld worden met isatuximab zijn SPM's gemeld. Plaveiselcelcarcinoom komt het vaakst voor.

Isatuximab is een humaan IgGκ-antilichaam en kan interfereren met de klinische monitoring van endogeen M-proteïne (middels serumproteïne-elektroforese (SPE) of immunofixatie (IFE)). Het kan daardoor bij patiënten met IgGκ-myeloomproteïne invloed hebben op de bepaling van de complete respons en van de ziekteprogressie. Overweeg het gebruik van een gevalideerde isatuximab-specifieke IFE-test bij patiënten met een aanhoudende zeer goede partiële respons waarbij interferentie met isatuximab wordt vermoed. Verder komt CD38 in geringe mate tot expressie op rode bloedcellen; isatuximab kan daardoor aanleiding geven tot fout-positieve serologische testen, zoals de indirecte Coombs-test, tot ca. 6 maanden na de laatste infusie. Typeer en screen patiënten voorafgaand aan de behandeling. Informeer het bloedtransfusiecentrum over deze interferentie met serologische testen als een bloedtransfusie is gepland.

Onderzoeksgegevens: er zijn geen gegevens over de werkzaamheid en veiligheid bij kinderen < 18 jaar. De gegevens zijn beperkt in de populatie ouderen ≥ 85 jaar.

Overdosering

Neem voor informatie over een vergiftiging met tafasitamab contact op met het Nationaal Vergiftigingen Informatie Centrum.

Overdosering

Neem voor informatie over een vergiftiging met isatuximab contact op met het Nationaal Vergiftigingen Informatie Centrum.

Eigenschappen

Tafasitamab is een Fc-verrijkt IgG-monoklonaal antilichaam, geproduceerd in ovariumcellen van de Chinese hamster. Het richt zich op het CD19-antigeen dat aanwezig is op het oppervlak van pre-B- en rijpe B-lymfocyten. Na binding aan CD19 medieert tafasitamab B-cel-lyse via immuun-effectorcellen en induceert het directe celdood. De Fc-verrijking resulteert in verhoogde antilichaamafhankelijke cellulaire cytotoxiciteit en antilichaamafhankelijke cellulaire fagocytose.

Kinetische gegevens

Eigenschappen

Humaan immunoglobuline G1 (IgG1κ) monoklonaal antilichaam, geproduceerd in ovariumcellen van de Chinese hamster met behulp van recombinant-DNA-techniek. Isatuximab bindt zich aan een specifiek extracellulair epitoop van het CD38-eiwit, een glycoproteïne dat in hoge mate tot expressie komt op het oppervlak van multipel myeloom-tumorcellen. Daarnaast komt het CD38-eiwit in variërende mate voor op het oppervlak van andere celtypen (bv. rode bloedcellen) en weefsels. In in vitro-studies met isatuximab is immunologisch gemedieerde tumorceldoding gezien, waarschijnlijk door complementafhankelijke cytotoxiciteit (CDC), antilichaamafhankelijke celgemedieerde cytotoxiciteit (ADCC) en antilichaamafhankelijke cellulaire fagocytose (ADCP). In vitro activeerde isatuximab tevens tumorceldood door inductie van apoptose via een Fc-onafhankelijk mechanisme.

Kinetische gegevens

Groepsinformatie

tafasitamab hoort bij de groep monoklonale antilichamen bij maligniteiten.

• amivantamab (L01FX18) Vergelijk
• atezolizumab (L01FF05) Vergelijk
• avelumab (L01FF04) Vergelijk
• bevacizumab (intraveneus) (L01FG01) Vergelijk
• blinatumomab (L01FX07) Vergelijk
• brentuximab vedotine (L01FX05) Vergelijk
• cemiplimab (L01FF06) Vergelijk
• cetuximab (L01FE01) Vergelijk
• daratumumab (L01FC01) Vergelijk
• dinutuximab bèta (L01FX06) Vergelijk
• durvalumab (L01FF03) Vergelijk
• elotuzumab (L01FX08) Vergelijk
• enfortumab vedotine (L01FX13) Vergelijk
• gemtuzumab ozogamicine (L01FX02) Vergelijk
• inotuzumab ozogamicine (L01FB01) Vergelijk
• ipilimumab (L01FX04) Vergelijk
• isatuximab (L01FC02) Vergelijk
• mogamulizumab (L01FX09) Vergelijk
• nivolumab (L01FF01) Vergelijk
• obinutuzumab (L01FA03) Vergelijk
• panitumumab (L01FE02) Vergelijk
• pembrolizumab (L01FF02) Vergelijk
• pertuzumab (L01FD02) Vergelijk
• polatuzumab vedotine (L01FX14) Vergelijk
• ramucirumab (L01FG02) Vergelijk
• rituximab (L01FA01) Vergelijk
• sacituzumab govitecan (L01FX17) Vergelijk
• talquetamab (L01FX29) Vergelijk
• teclistamab (L01FX24) Vergelijk
• trastuzumab (L01FD01) Vergelijk
• trastuzumab-deruxtecan (L01FD04) Vergelijk
• trastuzumab-emtansine (L01FD03) Vergelijk

Groepsinformatie

isatuximab hoort bij de groep monoklonale antilichamen bij maligniteiten.

• amivantamab (L01FX18) Vergelijk
• atezolizumab (L01FF05) Vergelijk
• avelumab (L01FF04) Vergelijk
• bevacizumab (intraveneus) (L01FG01) Vergelijk
• blinatumomab (L01FX07) Vergelijk
• brentuximab vedotine (L01FX05) Vergelijk
• cemiplimab (L01FF06) Vergelijk
• cetuximab (L01FE01) Vergelijk
• daratumumab (L01FC01) Vergelijk
• dinutuximab bèta (L01FX06) Vergelijk
• durvalumab (L01FF03) Vergelijk
• elotuzumab (L01FX08) Vergelijk
• enfortumab vedotine (L01FX13) Vergelijk
• gemtuzumab ozogamicine (L01FX02) Vergelijk
• inotuzumab ozogamicine (L01FB01) Vergelijk
• ipilimumab (L01FX04) Vergelijk
• mogamulizumab (L01FX09) Vergelijk
• nivolumab (L01FF01) Vergelijk
• obinutuzumab (L01FA03) Vergelijk
• panitumumab (L01FE02) Vergelijk
• pembrolizumab (L01FF02) Vergelijk
• pertuzumab (L01FD02) Vergelijk
• polatuzumab vedotine (L01FX14) Vergelijk
• ramucirumab (L01FG02) Vergelijk
• rituximab (L01FA01) Vergelijk
• sacituzumab govitecan (L01FX17) Vergelijk
• tafasitamab (L01FX12) Vergelijk
• talquetamab (L01FX29) Vergelijk
• teclistamab (L01FX24) Vergelijk
• trastuzumab (L01FD01) Vergelijk
• trastuzumab-deruxtecan (L01FD04) Vergelijk
• trastuzumab-emtansine (L01FD03) Vergelijk

Kosten

Kosten

Zie ook

Geneesmiddelgroep

• monoklonale antilichamen bij maligniteiten

Externe links

• Officiële productinformatie CBG/EMA

Zie ook

Geneesmiddelgroep

• monoklonale antilichamen bij maligniteiten

Externe links

• Officiële productinformatie CBG/EMA
• Geneesmiddelinformatie voor patiënten